Verjaardag in een kasteel

Vandaag vierden we de 15e verjaardag van Dagmar. Op de camping in Santa Margarita hadden we geen internetverbinding, dus skypen zat er niet in. Ook de telefoonontvangst was er niet zo goed, dus kwamen de eerste sms'jes pas binnen toen we al weer onderweg waren. We hadden telefonisch contact met Dagmars oma's; toevallig stonden we beide keren stil. Eerst om te tanken, daarna bij het visitorcentrum van Hearst Castle.
Na een het ontbijt gingen we al weer vroeg op pad. We waren om 11.00 uur bij Hearst Castle. Tijd genoeg dus voor koffie en een lekkere muffin of brownie vanwege het feestvarken.
Om 12.10 uur startte onze tour. Met een bus reden we naar boven, de heuvel op, waar het "kasteel" van krantenmagnaat en politicus William Hearst lag.
Boven werden we opgewacht door onze gids. We moesten netjes op de paden blijven en mochten nergens aankomen. Het was een "visual tour". En hoe! We kwamen ogen tekort! Wat een pracht en praal! Meneer hearst had uit diverse kerken en kastelen in Europa het materiaal voor zijn kasteel laten verschepen. Er waren 16e eeuwse Italiaanse en Spaanse plafonds. Er was een open haard uit de Bourgogne, zo te zien uit een kasteel. Langs de wanden stonden, bij wijze van wandversiering en dus niet om op te zitten, de koorbanken uit verschillende Spaanse en Italiaanse kathedralen. het leek net alsof we ergens in Europa een kerk bezochten! Zelfs een Romeins mozaïek uit de 2e eeuw was er te bewonderen. Onze gids kon een zeer levendig beeld schetsen van hoe het was om bij meneer Hearst en zijn vriendin op bezoek te zijn. Hij ontving vele beroemdheden op zijn landgoed, zoals Charlie Chaplin, Marlène Dietrich, Charles Lindbergh (er was ook een vliegveldje). De gasten dronken cocktails, speelden tennis, zwommen in het binnen- of buitenbad en keken 's avonds film in de bioscoop. Ongelooflijk, zeker als je bedenkt dat een groot deel van de bouw en het leven op dit landgoed zich afspeelde in de jaren dertig, terwijl er overal in de wereld een crisis aan de gang was.
Heel leuk om hier geweest te zijn dus.

Na de tour, om ongeveer 14.00 uur, reden we verder over de Highway 1 naar het noorden. Niet voor niets de "droomweg langs de kust" genoemd. We hadden geluk, want de mist bleef hangen op zee, voor de kust, zodat we bijna de hele weg zon hadden. Prachtige bochten, mooie rotsen, groene baaien, strandjes en golven. En al heel snel een eerste tussenstop, bij een baai vol zeeolifanten.

Door de drukte en de wegwerkzaamheden ging het niet heel vlot, maar dat was niet erg. Aan het eind van de route, bij Monterey Bay veranderde het landschap. Het werd vlakker en er was veel land- (en een beetje tuin-) bouw. De mist dreef hier wel het land in, zodat het somber en grijs werd. Een stukje verder brak de zon gelukkig weer een beetje door.
Tegen 19.00 uur waren we bij de camping. Het werd al snel frisser en mistiger. Er was geen restaurant (of fastfoodketen) in de directe omgeving, maar wel de mogelijkheid om pizza's en broodjes te bestellen. Deze werden dan bij je camper afgeleverd. Héérlijk.
Inmiddels waren we allemaal gehuld in lange broeken en lange mouwen. De sokken kwamen uit de kast en Boudewijn haalde nog snel wat hout in de winkel, zodat we een kampvuur konden maken. Het was inmiddels nog maar 10 graden C. buiten! Wat een verschil met de 48 graden vorige week in Las Vegas. Toen het vuurtje bijna uit was, gingen we naar bed. Voor morgen geen plannen, de zon zou pas later op de dag door de mist breken, dus eerst konden we uitslapen (vooral fijn voor de meiden!).