Donderdag 9 augustus

Wat een een geweldig plekje, die KOA- campground Montpelier Creek. Gisteravond werden we nog speciaal gewezen op de hummingbirds (kolibries), we mochten verse kruiden plukken uit de tuin als we dat wilden  en vanmorgen hebben we gedoucht in een blinkend schoon toiletgebouw. Wat een gastvrije en goed verzorgde campground. Geen ontbijt of restaurant, geen uitgebreide winkel, maar wel heel lieve mensen in een prachtige omgeving! Een aanrader dus!
Toch gingen we verder, op naar Salt Lake City. Dat is een klein minpuntje van je hele reis uitstippelen en alles al reserveren, maar aan de andere kant geeft ons dat zoveel rust! Alles is al geregeld, geen gezoek, geen gedoe met internet of telefoon en zeker weten dat we een plekje hebben en dan ook nog naast elkaar. Wat ook heel fijn uitpakt, is de keuze die we hebben gemaakt om veel vaker 2 of zelfs 3 nachten op een plek te blijven. Dat geeft ook veel meer rust en ruimte om alles goed te bekijken.

Goed... in Montpelier hadden we dat dus niet gedaan, dat was, net als Flaming Gorge vorige week, een soort tussenstation. In een prachtige omgeving, dat merkten we vandaag nog beter dan gisteren. Het eerste stuk naar Salt Lake City  reden we over Highway 89 (op dit stuk een eenvoudige 2-baans weg), langs Bear Lake; wat een fantastische route weer.  We kruisten regelmatig de Oregon-California trail, de route die vroegere pioniers met hun huifkarren hebben afgelegd.  Er stonden veel mooie houten huisjes, met zo'n typisch Amerikaanse veranda. Het landschap was ook schitterend, in eerste instantie weer veel landbouw. De huizen waren daar ook nog eenvoudig, niet al te groot  en tussen die snoezige, goed onderhouden huisjes (en bijzondere kerken en mooie townhalls) was het soms zomaar weer een rommeltje, met een bouwvallig huis op een terrein vol oude auto's en andere troep. Langs de kant van de weg was veel fruit te koop: verse frambozen bijvoorbeeld. 
Bij Bear Lake werden de huizen groter (buitenhuizen van " the  rich and famous"???) en stond er vaak een mooie boot op een trailer naast. Het werd wat , met bijbehorende bedrijvigheid. Veel diners, drive-inns etc. Echter niet de bekende grote namen, maar authentieke, kleine tentjes. Verder een jachthaven, benodigdheden voor boten, winkels met visgerei, general stores en wat souvenirwinkeltjes.
Toen onze route afboog van Bear Lake, kronkelden we onmiddelijk de bergen in. Bij  een uitzichtpunt (met infoborden en een soort visitors center) genoten we nog even van het uitzicht. Ook hier weer heel veel hummingbirds, die afkomen op de bakken met zoet water die voor ze zijn opgehangen.
Vandaar voerde de weg door de prachtige, bosrijke canyon van de rivier de Logan, naar het gelijkmamige plaatsje. Logan was een echte grotere stad, en vanaf daar werd de weg ook weer breder. We kwamen nu duidelijk in het gebied dat door de Mormonen was gekoloniseerd. Veel grote witte kerken... Wel een nette stad, opgeruimd en fris, met fleurige bloemperken.
Bij Brigham City voegden we in op de Interstate 15. Op de achtergrond kon je The Great Saltlake  al zien liggen. Nog een stukje  verder waren we al we op de plek van bestemming: Cherry Hill campground in Kaysville.

Zoals verwacht nogal een overgang: minder ruime plekken en meer een "stadscamping". Verder hadden we begrepen dat de toegang tot het waterparadijs was inbegrepen bij de camperplaats. Dat bleek niet ze te zijn. Er was wel korting, maar we moesten wel degelijk betalen. Tja... misleidend was het juiste woord denk ik. "Al onze faciliteiten staan ter beschikking aan onze campinggasten".  Als je daar dan niet bij vermeldt dat er wel voor moeten worden bijbetaald, lieg je niet...
Eerst maar eens een boterham eten en dan de zaken op een rijtje zetten. We besloten gewoon de geplande drie nachten te blijven. Tenslotte wilden we ook graag naar Salt Lake City, En vandaag was al Half om, dus drie keer een hele dagpas was niet eens nodig. Bovendien wilden de meiden wel graag hier zwemmen. We gingen daarom eerst boodschappen doen (eindelijk weer eens een grote supermarkt!) en daarna namen Evren, Jytte, Evie en Boudewijn (Evie kon nog niet alleen) een halve dagkaart (van 4 tot half 9). De rest ging niet zwemmen, of nam een duik in het kleine zwembad, dat wel toegankelijk was. De meiden vonden het geweldig, vermaakten zich prima in de twee "wildwaterbanen" en met de twee  grote glijbanen. (Voor twee van de meiden waren ook de badmeesters nog een soort van attractie). Toch bleek zo'n halve dagpas ook wel voldoende te zijn. Een hele dag (vanaf half 10 's morgens) was nog steeds een optie, maar misschien niet echt nodig.
Intussen was het wat drukker geworden op de camping, maar, en dat moet gezegd worden, het werd niet rumoerig of zo.
Na weer een heerlijke maaltijd bespraken we wat we morgen zouden gaan doen. Het werd een dagje downtown Salt Lake City. Daar wilden we in ieder geval de grote mormonentempel en alles eromheen bekijken en... winkelen!
Afhankelijk van hoe laat we thuis komen, kan er dan altijd nog gezwommen worden. 
Vervolgens bekijken we of we zaterdag allen maar hier blijven en een hele dag zwemmen of er wellicht 's morgens nog op uitgaan.