Donderdag 16 augustus, van Cannonville naar Wahweap, Lake Powell

Om een uur of negen vertrokken we naar onze volgende stop, Wahweap aan Lake Powell. Wahweap ligt vlakbij Page en vanuit Page gaan we morgen naar Antelope Canyon.
Eerst reden we vandaag het laatste stuk van State Highway 12 , om vervolgens US Highway 89 richting Page te nemen. Omdat we een flink deel van deze route ook op terugweg, richting Zion willen rijden, zouden we niet teveel stoppen, maar vlot doorrijden naar Wahweap, om te kijken of het nog mogelijk was om voor de middag een bootje te huren, voor een acceptabel bedrag. Het feit dat Wahweap in Arizona ligt, maakt dat nog iets gemakkelijker. Arizona kent geen zomertijd, dus gaat de klok een uurtje terug. 
Ook het laatste stukje van de Hw. 12 mocht er wezen, we passeerden oa Red Canyon en werden getrakteerd op mooie vergezichten.
Het eerste deel Hw. 89 was bosrijk en kwam door de plaatsjes Glendale, Orderville en Mount Carmel. Kleine, lekker rommelige plaatsjes, gericht op het toerisme. Met gallery's, bed&breakfast, RV-parks en motels. En "winkeltjes" die stenen (complete rotsblokken bijna)  verkochten. Na Mount Carmel en de kruising met de S.Hw.9 klommen we weer een stukje en hadden we even uitzicht op de kliffen die een onderdeel vormen van de Grand Staircase. Iets verderop versmalde het beeld weer en reden we tussen de rode rotswanden. We passeerden Kanab, een wat grotere plaats, ook zeer gericht op het toerisme (met ook hier weer stenenwinkels). Na Kanab weer een weids uitzicht. De weg voerde ook een stukje door Grand Staircase Escalante National Monument, een enorm uitgestrekt gebied, dat als het ware  is ingevlochten tussen Capitol Reef, Glen Canyon/Lake Powell, en Bryce Canyon.  Omdat het zo ongelooflijk groot is, zie je de "trap" (staircase) niet zo gemakkelijk terug als je langs de randen rijdt, maar als je een maquette van dit gebied ziet (gisteren in het Visitor Center van Bryce Canyon) dan wordt het iets duidelijker. Het Grand Staircase Nat. Monument is een nog maar sinds 1996 een national park, daar heeft Bill Clinton voor gezorgd. Er mogen geen nieuwe wegen in het park worden aangelegd. Bestaande wegen en bebouwing mogen niet worden uitgebreid.

Intussen steeg de temperatuur behoorlijk en eenmaal aangekomen op de campground bij Wahweap was dat best even slikken. We hadden mooie plaatsen, zeer ruim, we stonden naast elkaar, maar hadden nog nooit zover van elkaar afgestaan. Het toilet was ook al zo ruim en zeer schoon. Maar jeetje, wat was het hier ontzettend warm! De plekken boden weinig schaduw, dus gingen we in de campers, met de airco aan, een broodje eten. Daarna bikini's en zwembroeken aan en handdoeken mee, en op naar de boot rental, zo'n 500 warme meters verderop. Daar was het heel druk en helaas... Wat we al vermoedden werd bevestigd: het was niet meer mogelijk om nog een bootje of een kayak te huren. We liepen langs het water terug om aan het strand te gaan liggen en heerlijk te zwemmen. Bizar, met de rotsformaties op de achtergrond leek het op zwemmen in een soort van Monument Valley-achtige setting.
Later die middag reden we naar Page. We stopten bij de Glen Canyondam en brachten ook een bezoek aan het visitor center daar.
Vervolgens deden we boodschappen bij de Safeway (ja, eindelijk was er weer eentje in de buurt!). Voornamelijk drinken ( inclusief wijn, we zijn weer in Arizona, hoera!), wat fruit en brood voor ontbijt. Want eten koken deden we vandaag niet, daarvoor was het te heet. We brachten dus maar weer eens een bezoek aan de Mac. Daarnaast was een Wallmart, dus na het toetje besloten we om die eens van voor naar achter door te lopen.
Toen we daarmee klaar waren  was het donker. We reden naar de campground en daar deden we onder andere nog een spel. Buiten, waar het inmiddels wel draaglijk was geworden.