Vrijdag 17 augustus, bezoek aan Antelope Canyon en rondleiding in de Glen Canyon Dam

Voor vandaag hadden we een tour naar Antelope Canyon gereserveerd. Opnieuw waren de verwachtingen hooggespannen. Antelope is een zogenaamde "slot" canyon, een canyon die van boven zo smal is, dat het bijna een tunnel lijkt. Antelope is gevormd uit Navajo-zandsteen, een licht bruinroze steensoort. Doordat het licht in bundels de canyon binnenvalt, ontstaan er kleurschakeringen van heel licht beige en geel, naar rozerood en steenrood. Voeg daarbij de golvende, zachte lijnen, ontstaan door erosie door water en wind, en je hebt een bijzonder fotogeniek plaatje.
En dat weet dus iedereen en iedereen wil er foto's maken. En dus wordt Antelope Canyon commercieel wel enorm uitgebuit. In een open pickup vertrokken we, met naast onze "party of 8" nog 2 Nederlanders en een gezin van 4 Japanners, vanuit Page naar de Canyon. Een tocht van 20 minuten, het laatste deel door mul zand. Alleen al van de operator waar wij onze tour hadden geboekt gingen er op dezelfde tijd nog zo'n 5 of 6 pickups dezelfde kant op. En dan waren er nog andere operators ook.
Ik vond het spel van kleur en licht ontzettend mooi, echt waar!! En van de meer dan 100 foto's die ik heb gemaakt zijn er best een paar aardig gelukt. Onze gids (Martin, met de nadruk op de laatste lettergreep) wees aan waar en hoe we de beste foto's konden maken en zorgde er, in samenwerking met zijn collega's, ook voor dat er gelegenheid was om dat te doen zonder elkaar al te erg te verdringen. Gelukkig wist hij af en toe ook iets te vertellen over het ontstaan van de canyon. Wij hadden de basic tour, dus na zo'n 45 minuten stonden we aan het andere eind van de canyon. Daar maakte hij voor ieder van ons nog een familiefoto (binnen was daar nauwelijks gelegenheid voor). En in minder dan 10 minuten liepen we terug, zodat de groepen na ons ook de kans kregen om foto's te maken. Nogmaals, ik was echt wel onder de indruk van de schoonheid van de canyon. Ik zou echter graag in de gelegenheid zijn geweest om er wat rustiger van te kunnen genieten. Het leek nu wel een beetje op de Sixtijnse  Kapel in Rome. En volgens mij is dat zelfs iets goedkoper, maar dat is wel weer een heel Hollandse opmerking...

Na de tour reden we terug naar het Carl Hayden Visitor Center bij de Glen Canyon Dam om daar te reserveren voor een heel andere rondleiding, namelijk een waarbij we  op en in de dam mochten kijken. We aten een broodje en konden daarna inchecken voor de tour van 2 uur, waarvoor we eerst door een security check moesten.
Een zeer opgewekte Amerikaanse jongedame verzorgde onze rondleiding. Natuurlijk benadrukte ze alle geweldige aspecten van de dam. En het is ook zeer indrukwekkend, zo groot en zo'n indruwekkend proces om de dam te bouwen en te onderhouden. Ze vertelde over de drie doelstellingen van de dam. De belangrijkste: een watervoorraad voor mens, dier en irrigatie. De dam vormde samen met oa de dam bij Flaming Gorge en de Hoover Dam een onderdeel van een groter Colorada River water storage project.  Vervolgens: energie opwekken. En een derde, bijkomend doel was recreatie.
Uit de informatie die vooraf las in een reisgids heb ik begrepen dat er ook veel tegenstand was en is over deze dam. Een grote groep mensen zou willen dat het huidige Lake Powell weer het oorspronkelijke Glenn Canyon werd. Gezien de stelligheid waarmee het blije meisje ons rondleidde, wordt daar niet op alle niveaus en ook niet door een meerderheid van de mensen zo over gedacht. En tja, waar moeten alle mensen hier in de omgeving dan hun water vandaan halen? Al sinds de vroege jaren '60 zijn ze afhankelijk geworden van de watervoorraad van Lake Powell.

Na deze ervaringen reden we terug naar Wahweap RV park, waar Sandra, Boudewijn en Evie gingen zwemmen in het meer en Hans en zijn meiden kozen voor een spelletje in de koelte van de camper met airco.
Zoals iedere middag betrok de lucht weer en begon het te waaien. Dat gaf wat verkoeling,  maar ook vandaag kwam het nog niet echt tot regen.
Tegen etenstijd reden we terug naar Page. Voor boodschappen voor de komende dagen (morgen vetrekken we naar Zion National Park) en om weer iets gemakkelijks te eten. Vanavond was dat de Pizahut. We aten onze pizza's buiten, meer op de achtergrond live muziek, beetje blues, beetje rock. Mmm, lekker!

Terug bij de camper hadden we zelf nog toet en koffie. Geen spelletje vanavond, wel lekker lang sterren kijken en nog wat foto's op deze reislogger zetten. Het was een zwoele avond, met een heerlijk windje  was het buiten prima uit te houden.

Morgen gaat de klok voor twee nachten weer een uurtje vooruit. Daarna rijden we van Zion (Utah) naar Las Vegas (Nevada) en gaan we weer een uurtje terug.